30. Krótki raport:)

 Dziecko nie jest moją córką:) Na mnie stres (dopóki depresja mi nie rozłożyła psychiki) działał motywująco. Nawet dzisiaj jeszcze mam podejście, że jeśli muszę zrobić coś, czego nie lubię/jest trudne/stresuje mnie, to robię to jak najszybciej się da. Żeby mieć z głowy.

Dziecko stresuje się znacznie rzadziej, ale jeśli już - to stres ją demotywuje. A podejście: zrób, co się da jak najszybciej, jest od niej odległe o lata świetlne. 

Tym to oto sposobem licencjat napisała w dwa tygodnie, pełne demotywującego stresu. Nie komentowałam, pomagałam, jak mogłam, motywowałam etc. Skutkiem czego praca okazała się, zdaniem promotora, "bliższa magisterce, niż licencjatowi". Przeszła przez program antyspamowy z wynikiem 26% (dopuszczone 30%). I tu się zawiesiłyśmy obie. Bo program cytaty traktuje, jak spam. A jak można napisać pracę licencjacką bez cytatów? Zwłaszcza pracę o technikach translatorskich? Ale udało się, praca została dopuszczona do druku. W piątek. W sobotę jechaliśmy na wesele.

Będę szczera, nie jestem fanką takich dużych wesel, na jakim byłam. 150 osób, zespół muzyczny typowo weselny, niekoniecznie udane "zabawy" to zdecydowanie nie mój klimat. Właściwie, to nie nasz.

Ale to nie nasze wesele, zaproszeni byliśmy z całego serca w dodatku do najbliższej rodziny i w dodatku jestem chrzestną matką pana młodego. Pojechaliśmy i gdybym lubiła takie wesela, powiedziałabym, że było bardzo udane. Bo obiektywnie było, nie ma dwóch zdań. A subiektywnie to ja sobie pojęczę, że za głośno (tańce na tej samej sali, co jedzenie) cała sala to jedno wielkie pomieszczenie, muzyka przy wejściu, więc przeciśnięcie się do wyjścia bywało trudne, bufet słodko-kawowo-herbaciany bogato zaopatrzony, ale o zgrozo, kawa wyłącznie "plujka" etc. Wypiliśmy z mężem dwie butelki czerwonego wytrawnego wina, przy czym ja pół kieliszka, on resztę. Ostatni raz pił na weselu kolegi w 1998 r. Patrzyłam wtedy przerażona, jak wypija 8 (policzyłam) kieliszków wódki i jak... nic mu nie jest. Wie, kiedy skończyć, a głowę ma mega mocną, więc to wino to jak woda. 

Wróciliśmy w niedzielę wieczorem, zastając w domu ciężko sfochowaną Jej Długość. Obraziła się na nas na całą godzinę, a później, wariatka, biegała między nami żądając hołdów i głasków.

W poniedziałek mąż już pracował, a my z Dzieckiem pojechałyśmy do marketu, w celu nabycia dziurkacza (w domu diabeł nasz dziurkacz nakrył ogonem), teczki (j.w. Później się okazało, że nie diabeł, a mąż i nie nakrył ogonem, a zabrał, bo mu były potrzebne i zapomniał powiedzieć), oraz wstążeczki, sznurka i czegoś pomiędzy do związywania stron wydrukowanej pracy. 

We wtorek Dziecko pojechało wydrukować pracę, na pytanie: "Oprawiamy?" odpowiedziała, zgodnie z zaleceniem uczelni: "nie, wiążemy". Pan odparł: "Aha, SAN" i Wiedźma po 9 minutach dostała do łapki pracę wydrukowaną, obłożoną i przewiązaną. I to wszystko za całe 15 zł. (A dwa dziurkacze, bo nasz się znalazł dwa dni później, stoją i się nudzą. Wstążeczka się przyda, na sznurek i to coś pomiędzy nie mamy na razie pomysłu:)

Licencjat czeka na obronę (14 lipca) i tu jest prośba do Was:) Dziecko przenosi się na UŁ. A na UŁ obrona już była i rekrutacja na II stopień studiów kończy się... 14-go lipca. Rzutem na taśmę trzeba wpisać ocenę z licencjatu. A 15-go albo 18-go rozmowa kwalifikacyjna. "Zdrowaśki" baaaaardzo mile widziane, inne formy wsparcia też:)